شهلا کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس در گفت و گو با ایسنا، ضمن ارائه آماری از وضعیت مردان جامعه در کشور می‌گوید: براساس آمارهای سال ۹۵ و طبق گزارشات موجود، در حال حاضر ۸۴ میلیون نفر جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند که از این تعداد ۴۳ میلیون نفر (معادل ۵۰.۵ درصد) «مرد» هستند؛ از این ۴۳ میلیون نفر، ۱۰.۵ میلیون نفر زیر ۱۵ سال، ۳۰ میلیون نفر ۱۵ تا ۶۴ سال و حدود ۳ میلیون نفر ۶۵ سال به بالا سن دارند.

تجرد یک سوم جمعیت مردان

وی با بیان اینکه به طور کلی ۳۴ میلیون نفر از مردان کشور بیش از ۱۰ سال سن دارند، درباره وضعیت تاهل جامعه «مردان» توضیح می‌دهد: از تعداد ذکر شده، ۲۱ میلیون نفر دارای همسر، ۳۵۰ هزار نفر بدون همسر در اثر فوت، ۴۰۰ هزار نفر بدون همسر در اثر طلاق و ۱۲ میلیون نفر ازدواج نکرده هستند؛ به عبارتی یک سوم جمعیت مردانِ ۱۰ سال به بالا، مجرد هستند. 

۶۰ هزار نفر از پسران ۱۰ تا ۱۸ ساله ازدواج کرده‌اند

این جمعیت‌شناس در پاسخ به این سوال که چند نفر از پسران زیر ۱۸ سال ازدواج کرده‌اند، نیز بیان می‌کند: از جمعیت ۱۰ تا ۱۴ ساله پسران، حدود ۱.۲ درصد و در گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ ساله پسران نیز ۲.۳ درصد ازدواج کرده‌اند که به طور میانگین حدود ۲ درصد از پسران ۱۰ تا ۱۸ ساله (معادل ۶۰ هزار نفر) ازدواج کرده هستند.  

بیشترین سهم ازدواج مردان زیر ۱۸ سال در استانهای سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی، خراسان رضوی و کرمان است. 

۷۰۰ هزار نفر از مردان در کشور تنها زندگی می‌کنند

به گفته کاظمی‌پور، از ۲۴ میلیون خانواری که در ایران زندگی می‌کنند، ۲۱ میلیون خانوار «مردسرپرست» و حدود سه میلیون خانوار «زن سرپرست» هستند. همچنین حدود ۷۰۰ هزار خانوار یک نفره مردسرپرست در کشور زندگی می‌کنند.  

۲.۵ میلیون مرد، بیکارِ درجستجوی کار

وی در ادامه درباره وضعیت اشتغال پسران زیر ۱۸ سال نیز اینطور توضیح می‌دهد: در آمارها وضعیت اشتغال نیز براساس جمعیت ۱۰ سال به بالا محاسبه می‌شود و ۳۴ میلیون نفر از مردان ایران ۱۰ سال به بالا هستند که از این تعداد ۱۱ میلیون نفر غیرفعال و ۲۲ میلیون نفر فعال هستند. از این ۲۲ میلیون نفر، ۱۹.۵ میلیون نفر شاغل و ۲.۵ میلیون نفر بیکارِ درجستجوی کارند.

بنابر اظهارات کاظمی‌پور، از این ۱۹.۵ میلیون نفر شاغل در جمعیت مردان، حدود ۳ میلیون نفر در بخش دولتی مشغول به کار هستند؛ حدود ۱۸ میلیون نفر به نحوی بیمه هستند و ۲ میلیون نفر دارای کار غیررسمی هستند و فعلا بیمه نیستند. 

۱۰ درصد پسران ۱۰ تا ۱۸ ساله شاغل‌اند/۳ استان در صدر جدول کار کودکان 

این جمعیت‌شناس در ادامه درباره وضعیت اشتغال پسران زیر ۱۸ سال نیز اظهار می‌کند: از میان جمعیت پسران زیر ۱۸ سال، حدود ۱۰ درصدشان شاغل، ۲ درصد بیکار و مابقی محصل هستند.

به گفته وی، بیشترین میزان اشتغال جوانان زیر ۱۸ سال به ترتیب مربوط به استان‌های کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان بوده است.

۱۰ میلیون نفر از جمعیت ۶ سال به بالای مردان، دانشجو یا محصل‌اند

وی با اشاره به وضعیت آموزش و تحصیلات جامعه مردان همچنین می‌گوید: ۳۷ میلیون نفر از مردان در ایران بیش از ۶ سال سن دارند که از این تعداد ۱۰ میلیون نفر محصل یا دانشجو و بقیه یا شاغل، بیکار بازنشسته، دارای درآمد بدون کار و یا از کار افتاده هستند. از این تعداد، ۴۲ درصد ابتدایی، ۱۷ درصد راهنمایی، ۱۱ درصد متوسطه، هفت درصد پیش دانشگاهی و ۲۲ درصد نیز در حال تحصیل در آموزش عالی هستند. 

۷۲ سال؛ امید زندگی مردان

افزایش مرگ و میر مردان در بهار و تابستان ۹۹

کاظمی‌پور در ادامه به میزان مرگ و میر در مردان اشاره می‌کند و با بیان اینکه میزان امید زندگی در جامعه آقایان حدود ۷۲ سال است، می‌افزاید: در سال ۹۸ حدود ۳۷۰ هزار فوتی رخ داد که ۵۷ درصد از فوتی‌ها در مردان اتفاق افتاده بود؛ در واقع میزان فوت مردان همواره از زنان بیشتر است. 

این جامعه‌شناس به آمارهای اعلام شده توسط ثبت احوال درخصوص میزان مرگ و میر در بهار و تابستان سال ۹۹ نیز اشاره و بیان می‌کند: در دو فصل بهار و تابستان مرگ و میر مردان نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۰ هزار مورد افزایش داشته است که می‌توان آن را ناشی از کرونا دانست. این درحالیست که مرگ و میر در جامعه زنان حدود ۱۵ هزار مورد افزایش داشته است. 

بیشترین عوامل مرگ و میر 

وی ادامه می‌دهد: بیشترین عامل مرگ، انواع بیماری‌های قلبی و عروقی است که تقریبا ۴۰ الی ۵۰ درصد مرگ‌ها را پوشش می‌دهد. همچنین میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات در مردان بیشتر از زنان است به طوریکه تصادفات برای مردان در رتبه دوم و برای زنان در رتبه سوم قرار دارد. این درحالیست که میزان مرگ و میر ناشی از سرطان برای زنان در رتبه دوم قرار دارد. 

کاظمی‌پور در ادامه با اشاره به مسائل جامعه مردان اظهار می‌کند: مردان نان‌آور خانواده هستند و بسیاری از آنها دارای شغل آزاد هستند و هزینه آن بسیار بالاست. چندین سال است که بحث تورم وجود داشته و امسال نیز با شیوع ویروس کرونا مواجه هستیم که در پی آن هزینه‌های زندگی برای خانواده‌ها به ویژه مردان که نان آور هستند سخت شده است.

سرباز است و هفت ماهی می‌شود که دارد خدمت می‌کند. فوق لیسانس اقتصاد دارد. هفت ماه برای ما شاید مدت زیادی نباشد اما برای او انگار ۷۰ سال گذشته است. آنقدر دلش پر است که حرف‌هایش تمامی ندارد.

اگه مافوقت ببینه من دارم اینجا باهات صحبت می‌کنم مشکلی برات پیش نمیاد؟

خانوم اونقدر هوا سرده که مافوقم از ماشین پیاده نمیشه. نهایتش میخواد ازم بپرسه اون خانومه چی می‌گفت که بهش میگم می‌خواست تا وقتی که سرویس محل کارش میرسه واسه امنیت بیشتر کنار یه مامور وایسه.

ویدئویی که همه جا منتشر شده رو دیدی؟ همونی که یه سرباز میگه نماینده بهش سیلی زده؟

بله دیدم. اون نماینده مجلسی که میاد خط ویژه و ما نگهش می‌داریم، چون نمی‌تونه از رومون رد شه وایمیسته وگرنه اگه می‌تونست حتما از روی ما رد می‌شد. چرا؟ چون خودشو محق می‌دونه. نماینده مجلس هر کی میخواد باشه اما باید تخلفشو بپذیره چون اونم یه شهرونده مثل بقیه آدما. چه نهادی به این نماینده آموزش داده که درست رفتار کنه؟ از طرفی وقتی سرباز کسی که تخلف کرده رو نگه میداره و مدارکشو می‌خواد چه لزومی داره اون طرف جایگاه اجتماعی، شغل یا سمتشو بگه؟ فکر کردین ما به یه نماینده متخلف بگیم مدارکتو بده، میده؟ نه. در نهایت به زبون میگه من نماینده مجلسم و اگرم بهش بگی کارتتو ببینم میگه برو بابا، چطور منو نمی‌شناسی؟ اصلن چرا یه سرباز باید همه آدمایی که یه پستی تو مملکت دارنو بشناسه؟ مگه نماینده خودش رئیس سازمان آبو می‌شناسه که از ما یه همچین توقعی داره؟ اگه نماینده معتقده تخلف نکرده، برگه جریمه رو بگیره و بره رِوال قانونیشو طی کنه. چه لزومی داره برخورد فیزیکی کنه؟ من از ۶ صبح تو سرما می‌لرزم و خدمت می‌کنم، ساعت‌ها سرپام و حق تکون خوردن از سر پستمو ندارم. نماینده مجلس هم شرایط منو داره؟ کاش اون آقای نماینده فکر می‌کرد پسرش در حال خدمته و همکارش با بچه‌اش یه همچین برخوردی کرده. شاید با این طرز فکر دیگه دستشو روی یه سرباز بلند نمی‌کرد. خانوم، ما حین انجام وظیفه انقدر از این مسائل دیدیم که اگه بخوام براتون بگم تمومی نداره. حالا فیلم یکی از این اتفاقا منتشر شده که بازم خدا رو شکر فضای مجازی صدای یکی از ماها رو به یه جایی رسوند. البته اونم احتمالا میخوان فیلتر کنن!

من تقریبا هر جا که فکرشو کنی وایسادم؛ از خیابونی که کنارش خط ویژه‌ست تا سر چهارراه. واقعا کار سختیه. به ما گفتن اگه وسیله نقلیه‌ای وارد خط ویژه شد که بالاش چراغ گردون داشت، ایرادی نداره. من یه مدت سر چهارراهی خدمت می‌کردم که یه سری پرشیای خاکستری تو خط ویژه حرکت می‌کردن و جلوی داشبوردشون ال‌ای‌دی میذاشتن و شیشه‌های دودی داشتن. پلاک دولتی هم نداشتن و شخصی بودن. وقتی جلوشونو می‌گرفتم میگفتن چرا ماشین دولتو نگه می‌داری؟ ازشون می‌پرسیدم پس چرا پلاک دولتی ندارین؟ شیشه‌های دودی و ال‌ای‌دی داشبورد رو نشونم می‌دادن. انگار نمیدونن که شیشه دودی خودش تخلفه و وقتی یه آدم سیاسی تو ماشین نیست نباید از خط ویژه بره و بیاد. آخرشم تهدیدم می‌کردن که حالتو جا میاریم و می‌فرستیمت جزایر جنوبی خدمت کنی. در حالی که به ما گفته بودن وقتی شرایط اینجوری پیش میاد اصلا توجه نکنین و اینجور چیزا رو به مافوق خودتون ارجاع بدین. مثلا به ما گفتن سرباز حق نگه داشتن هیچ خانومی رو نداره و اگه سربازی به شما که پشت فرمون نشستی بگه بزن بغل، تخلف کرده. سرباز حق درگیر شدنم نداره. حتی ما یه سری کد جریمه مخصوص داریم و نمی‌تونیم هر کد جریمه‌ای رو ثبت کنیم.

این کدایی که میگی چه جوریه؟

یه سرباز حدود ۱۵ تا ۲۰ تا کد جریمه داره. مثلا سرباز کد جریمه نصب تبلیغات روی بدنه ماشینو نداره و حتما باید موارد اینجوری رو یه نیروی کادری جریمه کنه یا برای کمربند دو کد جریمه هست. اگه راننده تو شهر کمربند نبنده باید ۱۵ هزار تومن جریمه بشه و اگه تو جاده و اتوبان کمربند نبنده باید ۶۰ هزار تومن جریمه بشه. یه چیز جالب براتون تعریف کنم که بخندین. یه بار یکی از مقامای سابق پلیس اومده بود سرکشی و به سربازا می‌گفت واسه خودتون جریمه می‌نویسین؟ فکرشو بکن اصلا قوانین حوزه‌ای که توش کار می‌کردو نمی‌دونست! آخرشم همون بابا رو به خاطر پرونده‌های فسادی که داشت برکنار کردن. برای نیروهای زیردستش ارزش قائل نبود و هیچکس دل خوشی ازش نداشت. مثلا شهرداری یه سری بُن یا کارت هدیه می‌داد که این آدم بین کادری‌ها و سربازها تقسیم کنه. اونم یه بخشیشو برمی‌داشت و هر چی که می‌موند تقسیم می‌کرد. روزی که می‌خواست برای همیشه بره از نیروهایی که یه زمانی زیردستش بودن خواهش می‌کرد که راهو براش باز کنن که سربازا هم راهو براش باز نمی‌کردن. نمی‌خوام بگم همه اینجورینا، نه. مثلا سردار حسینی یکی از افرادیه که همه ستایشش می‌کنن. چرا؟ چون برای پرسنل زیردستش همه‌جوره ارزش قائله. حالا بگذریم که این روزا گذاشتنش جایی که فقط تدریس کنه.

تعداد ماشین‌ها در خیابان زیاد می‌شوند. حالا هوا هم روشن شده است و سرباز باید حواسش را  بیشتر به کارش بدهد. مجبورم با او خداحافظی کنم و بروم چند خیابان آن‌طرف‌تر. سراغ سربازی که ایستاده می‌روم. بعد از آنکه دکترایش را گرفته به خدمت سربازی اعزام شرده است. ۳۱ ساله است و ۹ ماهی می‌شود که خدمت می‌کند. مافوقش آدم منصفی است. یک ساعت او داخل ماشین می‌نشیند و خودش را گرم می‌کند و یک ساعت بعدی جایش را با مافوقش عوض می‌کند.

او هم دل پُری دارد و از قوانینی که برایشان تعیین کرده‌اند می‌گوید: «طبق قانون ما حق داریم ماشینایی مثل آمبولانس یا آتش‌نشانی رو که تخلف می‌کنن، جریمه کنیم اما حق نداریم ماشینای مربوط به نیروهای نظامی رو جریمه کنیم چون اونام در حین خدمتن. مثلا جریمه عبور از چراغ قرمز ۲۰۰ هزار تومنه و اگه تو این شرایط اقتصادی و فشار روانی یه نفرو ۲۰۰ تومن جریمه کنم قطعا میاد میزنه تو گوشم. یا جریمه نقص فنی ۷۵ هزار تومنه. چن وقت پیش چراغ یه ماشین سوخته بود که جلوشو گرفتم. طرف گفت بخدا خونه مادرخانومم بودم و داشتم می‌رفتم چراغم سالم بود، اصلا متوجه نشدم سوخته. خب به فرض که این آدم درست هم بگه. واقعا اون موقع شب و با محدودیت ساعتی که گذاشتن از کجا می‌خواد چراغ گیر بیاره و تعویض کنه؟ من فکر می‌کنم یه سری از قوانین ما نیاز به واحدهای نظارتی بهتری داره. آخه از کدوم بخش این کار بگم که خدا رو خوش بیاد؟ ببین، این کار همش تنش و اعصاب خردیه.»

برای این تنشی که درباره‌ش میگی، روانشناسی گذاشتن که هر چند وقت یه بار بتونین بهش مراجعه کنین؟

امسال واسه اولین بار یه بخشنامه‌ای اومده که همه باید تست روانی انجام بدن چون دیدن تشنج و فشار روانی داره زیاد میشه. برای این کار باید به ستاد راهور مراجعه می‌کردیم و به یه سری سوالا جواب می‌دادیم. وقتی تستو انجام دادم به من گفتن تو باید بری پیشِ روانشناس. رئیس اداری بهم گفت مگه چی گفتی که تو کلِ تهران فقط تو باید بری پیشِ روانشناس؟ حالا ساز و کار اینا خیلی عجیبه چون خودشون اجبار می‌کنن بری پیش روانشناس اما تو ساعت خدمت بهت این اجازه رو نمیدن! وقتی هم مرخصی تشویقی می‌گیری سعی می‌کنن اونو ضایع کنن. حالا باید برای این کار به یکی از مرکز درمانی ناجا بری و وقت بگیری. یعنی یه روز باید بری اونجا تا بتونی وقت بگیری چون خیلی شلوغه. یعنی خودت روانی میشی تا بتونی بری پیش یه روانشناس.

مگه نمیگی تنها کسی بودی که تشخیص دادن بری پیش روانشناس؟ پس چرا مرکز درمانیشون شلوغه؟

وقتی با سربازای دیگه صحبت کردم متوجه شدم وقتی تست دادن همشون دروغ گفتن چون میدونستن برای رفتن به روانشناس باید چه پروسه پیچیده‌ای رو طی کنن. اما چرا مراکز درمانی‌شون شلوغه؟ چون یه سری آدم که دوست ندارن برن خدمت میرن اونجا تا معافیت روانی بگیرن. به خاطر همینم صف شلوغی داره. یه سری هم حین خدمت متوجه میشن راه‌هایی برای معافیت وجود داره به همین دلیل اونا هم برای این کار اقدام می‌کنن. سوالی که واسه خود من پیش اومده اینه که چطور میشه یه همچین محیطی رو فراهم کرد که بیشتر نیروها به فرار فکر کنن؟ چرا نباید شرایطی فراهم بشه که وقتی یکی دفترچه‌شو پست می‌کنه دعا دعا کنه که با جون و دل بره خدمت کنه. یه ستوان‌یک داشتیم که پاییز امسال زنش و پدرزنشو کشت. اگه قرار بود اون تست روانی درست کار کنه چرا باید یه همچین اتفاقی می‌افتاد؟ این نشون میده که ساز و کارا اشتباهه. یه نیروی کادری داشتیم که مافوقش بهش زور گفته بود، به خاطر همینم تصمیم گرفته بود خودشو از پل بندازه پایین. البته خدا رو شکر همکارش به دادش رسید. انگار هیچ جایی راندمان کاری مهم نیست و همه  فقط دنبال کار آماری‌ان. چرا وقتی تشخیص میدن یکی به روانشناس نیاز داره پیگیر این موضوع نمیشن؟ مثلا مسئول اداری از من پرسید رفتی پیش روانشناس؟ منم گفتم مسئول پاسدارخونه بهم اجازه نداد. اونم گفت باشه، هر وقت اجازه داد برو. رفتم پیش مسئول پاسدارخونه که مرخصی بگیرم، اونم گفت فعلا نیرو نداریم حالا برو ببینیم چی میشه. از این موضوع که بگذریم توهینی که بهم میشه برام آزاردهنده‌ست. برای من بارها پیش اومده جلوی متخلفو گرفتم و به من گفته تو که سربازی. برو کنار ببینم مافوقت کجاست؟ خانوم من درس خوندم تا دکتر بشم اما بارها حین خدمت بهم توهین کردن. در هر صورت ما نیروی کمکی هستیم و باید بهمون حق بدین که این رفتارها برامون برخورنده باشه. از هر ۱۰ نفری که جلوشونو می‌گیریم، هشت نفرشون میگن به تو چه ربطی داره؟ تو یه سرباز ساده‌ای. خیلی وقتا میگن «حالا همه چی تو این مملکت درسته و همین صحبت‌کردن من با موبایل تخلفه؟» یا میگن «چطور شما نمی‌تونین اون دزده که اختلاس کرده رو بگیرین حالا اومدین از منِ بدبختی که کمربندمو نبستم پول بگیرین؟» این حرفا نُقل و نبات مردمه و روزی ۱۰۰ بار به زبون میارن.

حالا نوبت اوست که جایش را با مافوقی که سر پُست است عوض کند. عذرخواهی می‌کند و می‌رود تا خدمت کند.

سراغ یکی از سربازانی که داخل خط ویژه ایستاده است هم می‌روم. لیسانس مدیریت دارد. ۲۴ ساله است و چند ماهی می‌شود که خدمت می‌کند: «صبحا همه عجله دارن و میخوان برن سر کار به خاطر همینم زیاد تخلف می‌کنن. روزای اولی که خط ویژه وایمیستادم همه چهره‌ها برام ناآشنا بودن اما روزای بعد یه سری چهره‌ها برام آشنا شدن. بعد از یه هفته مشخص میشه که یه سری آدما هر روز دارن یه خلافی رو تکرار می‌کنن. بعضی وقتا کار با تذکر پیش میره. تو خط ویژه موتوری زیاده که ۹۰ درصدشون هم تخلف می‌کنن. چراغ قرمز رد می‌کنن، از روی خط عابر می‌پیچن، مسافر اضافه می‌زنن، کلاه کاسکت ندارن، پلاکشونو مخدوش می‌کنن، خلاف جهت و ورود ممنوع میان، سرعت بالا دارن و خیلی چیزای دیگه. وقتی هم مافوق به سرباز میگه برو جلوی موتوری رو بگیر نمی‌تونیم سرپیچی کنیم. مثلا من میرم دستمو جلوی موتوری نگه می‌دارم که وایسه اما گوش نمی‌کنه. یه وقتایی که مجبورم برم جلوشونو بگیرم موتوری همین طوری که داره رد میشه با لقد میزنه تو سینه‌م و میره. مگه میشه جلوی موتوری رو گرفت؟ حالا خیلی از مردم که یه کفی می‌بینن میان به ما فحش میدن که چرا نمیذارین موتوریای بدبخت یه لقمه نون در بیارن. دیگه نمیدونن اگه یه موتوری پلاکشو مخدوش کنه و بزنه یکی رو بکشه، کسی نمی‌تونه پیداش کنه، واسه همینم کارش تخلفه. بعضی خط ویژه‌ها مثل میدون فردوسی پاتوقه و اگه بسته بشه حتما حتما درگیری میشه. مثلا معمولا چهارراه استانبول یه کفی هست و میشه اوج درگیریا رو اونجا دید. چون باید بپری جلو و موتورو بگیری. بیشتر موتورسوارا هم مقاومت می‌کنن و از موتور پایین نمیان و ما هم مجبوریم موتورشون توقیف کنیم چون تخلف کرده. حالا فکرشو بکن اگه طرف خودشو با موتورش زمین بزنه می‌تونه بره از ما شکایت کنه. اگه موتورو نگیریم مافوق بهمون اجازه مرخصی نمیده. بخدا همش بدبختیه.

بین صحبت‌هایش راننده چند موتور و ماشین اصرار می‌کنند تا راه خط ویژه را برایشان باز کند و او هم دستش را به نشانه اینکه نمی‌شود تکان می‌دهد. چند باری هم موتورهایی که خودشان را پشت اتوبوس‌های بی‌آرتی پنهان کرده‌اند با یک لایی‌کشیدن راهشان را باز می‌کنند و می‌روند. از او خداحافظی می‌کنم.

سراغ آخرین سرباز می‌روم. فوق لیسانس مدیریت دارد و چشمش به وسایل نقلیه‌ای است که دنبال راه فرار در خیابان‌ها هستند: «اوایل سال که کرونا شدید بود وضعیت بهتر بود. به ما گفته بودن مردمو نگه نداریم چون مدارک‌گرفتن و قبض‌نوشتن خودش عامل شیوع کروناست. گفته بودن اگه  کسی تخلف کرد به صورت دو برگی جریمه‌شون کنیم.»

جریمه دوبرگی چطوریه؟

مثلا فکر کنین من لب اتوبانم و راننده با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رد میشه اما سرعت قانونی ۱۲۰ کیلومتره. اینجور مواقع پلاک طرفو می‌خونیم و جریمه‌ش می‌کنیم. جریمه انواع و اقسام داره: تسلیمی، دوبرگی، الصاقی و خودداری. تسلیمی همونیه که متخلف خودشو تسلیم می‌کنه، مدارکشو میده و قبض جریمه‌شو می‌گیره و میره. الصاقی یعنی راننده جایی توقف کرده که تخلفه مثل پارک دوبل. اینجا برگه جریمه رو می‌نویسیم و میذاریم روی شیشه‌اش. یه سری جریمه‌ها هم با دوربینا انجام میشه که اونم انواع مختلف داره که از نوع الصاقی و دو برگیه. جریمه خودداری هم اینه که متخلفو نگه داریم و مدارکشو بخوایم اونم مدارکو میده اما برگه جریمه‌شو نمی‌گیره. اگه  مامور بگه که متخلف از گرفتن برگه خودداری کرده همون لحظه جریمه‌ش دو برابر میشه.

دفترچه‌های جریمه‌ای که بهتون میدن باید تا چه مدت پر کنید؟

دفترچه اخطار ۲۵ تا برگ داره و توی هر برگ میشه سه تا کد اخطار نوشت. اگه بخوایم دفترچه رو پر کنیم، می‌تونیم توش ۷۵ کد اخطار بنویسیم. این دفترچه حتما باید تو یه هفته تموم بشه. نوشتن اخطار به آمار منطقه کمک می‌کنه و آمارِ اعمال قانون که بالا باشه رئیسا تشویقی می‌گیرن. این دفترچه‌ها تو اجرائیات ثبت میشه. میدونین که سربازا حق ندارن مردمو دیجیتالی جریمه کنن و اگر سربازی رو دیدین که دستگاه دستشه، افسرش مجبورش کرده که این کارو بکنه وگرنه سرباز دوست نداره با ۳۰۰ هزار تومن حقوقی که می‌گیره کار یکی دیگه رو انجام بده.

کدوم دسته از راننده ها برای دادن مدارک و گرفتن برگه جریمه بحث نمی‌کنن؟

راننده کامیونا خیلی خوبن. تا بهشون میگی بزن کنار، میزنن و مدارکشونو میدن و میگن جریمه کن بریم چون راننده هستن و بار حمل می‌کنن و پول جریمه رو از کارفرماشون می‌گیرن. معمولا هم اضافه‌بار دارن. مثلا میدونستین یکی از دلایل گرونی مسکن همین راننده کامیونایی هستن که میکسر بتن حمل می‌کنن؟ حالا میدونین چرا؟ بتن محدودیت مصرف داره و چون سفت میشه باید سر یه ساعت مشخصی برسه سر ساختمون. معمولا هم راننده‌هاشون اضافه‌بار دارن و جریمه میشن. حالا شما فکر کن یکی از همین کامیونا از غرب تهران حرکت کنه و بخواد بره مرکز تهران، ممکنه چند بار جریمه بشه که هر بار هم باید ۱۰ دقیقه تا یه ربع صبر کنه. جریمه اضافه بار هم ۱۰۰ هزار تومنه. مثلا اگه قیمت بتن ۴۰۰ هزار تومن باشه تا بخواد اونو برسونه دست مصرف‌کننده همه این جریمه‌ها رو میکشه روش. آخرشم محصول بی‌کیفیتی دست مصرف‌کننده می‌رسونه و قیمت تموم‌شده روی قیمت اون خونه‌ای که در حال ساخته هم اضافه میشه. شاید خیلی موضوع ریزی باشه و به چشم نیاد اما نکته مهمیه. از همه این حرفا گذشته، خداییش خدمت تو پلیس راهور خیلی سخته و اصلا برای سرباز ارزش قائل نیستن. سرباز هیچ حقی نداره. هر جا که متخلفی دروغ بگه، سرباز مقصره! خوب چرا نباید نهادی برای تحقیق و شفاف‌سازی وجود داشته باشه؟ در هر حالتی سرباز توبیخ میشه. موش بلند باشه توبیخ میشه، تلفن همراه داشته باشه توبیخ میشه. سربازی که از شهرستان اومده و نتونه با خانواده‌ش صحبت کنه فشار روانی زیادی بهش وارد میشه، خب حداقل یه زمانی تو وقت استراحت براش بذارن که بتونه از تلفن همراهش استفاده کنه. یه بار منو زمان استراحت تو خوابگاه با گوشی دوربین‌دار گرفتن و برام ۱۵ روز اضافه‌خدمت زدن.

تا حالا شده مردم بهتون ابراز محبت هم کنن؟

آره. یه سری آدما واقعا محبت دارن. یه بار یه آقایی یه سبد گلابی آورد و من نگرفتم و رفتم سر پست. وقتی برگشتم دیدم سبد گلابی جلوی ماشینه. خیلی وقتا مردم دیدن ما ماسک نداریم، بهمون ماسک دادن. ما یه جایی به اسم جمع‌داری داریم که ازمون امضا می‌گیرن تا بهمون سهمیه ماسک بدن اما در واقع هیچی بهمون نمیدن. مثلا میگن هر سربازی تو یه روز دو تا ماسک باید بگیره در حالیکه هر ماسکی باید دو ساعت یه بار عوض بشه. مثلا سربازای شیفت شب هیچ وقت نمی‌تونن از جمع‌داری ماسک بگیرن چون زمانی که باید پست وایستن ساعت اداری جمع‌داری تموم شده.

ظهر شده. ناهار سربازها از راه می‌رسد. خسته و گرسنه خداحافظی می‌کند و گوشه‌ای می‌رود تا غذا بخورد.

منبع: ایسنا

به گزارش ایسنا، از روز شنبه ۴ بهمن فیلمی از یک سرباز وظیفه راهنمایی و رانندگی در فضای مجازی دست به دست می‌شود که در آن سرباز مدعی است که علی‌اصغر عنابستانی نماینده سبزوار در مجلس شورای اسلامی به دلیل ممانعت سرباز از عبور اتومبیلش از مسیر خط ویژه خیابان انقلاب به صورت آن سرباز سیلی زده است. گفته شده که این اتفاق روز چهارشنبه اول بهمن رخ داده است.

انتشار این فیلم و اظهارات سرباز راهور به سرعت با واکنش منفی بسیاری از کاربران فضای مجازی و مردم مواجه شده و تقاضای برخورد با این نماینده مجلس از سوی مردم مطرح می‌شود. البته در فیلم صحنه برخورد فیزیکی عنابستانی با سرباز وظیفه دیده نمی‌شود، اما چند نفر از حاضران در محل شهادت می‌دهند که این اتفاق رخ داده است و عنابستانی هم سوار بر خوردروی دنا پلاس معروف مجلس یازدهم هیچ اعتراضی به ادعای کسانی که می‌گویند به صورت سرباز سیلی زده ندارد.

اما واکنش‌های منفی به این اتفاق باعث شده که این نماینده مجلس با تکذیب برخورد فیزیکی با سرباز نیروی انتظامی مدعی شود که سرباز به او توهین کرده است. عنابستانی در این زمینه به خبرنگار صداوسیما گفته است: سرباز مذکور به ران خودروی ما توهین کرد، اما من به صورت سرباز سیلی نزدم. بعد از این توهین؛ آن‌ها از پشت و جلو راه را به روی ما بستند و این باعث شد تا شلوغ شده و با حضور جمعیت، التهاب ایجاد شود.

نماینده سبزوار همچنین عنوان کرده است: ما حتی از ماشین هم پیاده نشدیم؛ لذا اینکه گفته می‌شود؛ عنابستانی بر صورت سرباز پلیس راهور سیلی زده است، اصلاً صحت ندارد. در حال پیگیری موضوع از طریق سردار اشتری، فرمانده نیروی انتظامی هستیم.

محمدرضا دشتی‌اردکانی عضو هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان مجلس هم در این زمینه بیان کرده است: اگر گزارشی به دسته هیئت نظارت برسد قطعا آن را بررسی خواهند کرد، بنده تاکنون استعلام گرفته‌ام هنوز شکایتی به ما واصل نشده است. بنده با آقای عنابستانی صحبت کرده‌ام و ایشان درگیری فیزیکی خود با مامور پلیس را به طور کلی تکذیب کردند.

محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی هم در واکنش به این موضوع در توییتی نوشته است که درصورت احراز تخلف، هیئت نظارت بر نمایندگان بدون مسامحه برخورد قانونی خواهد کرد. همچنین سید امیرحسین قاضی‌زاده‌هاشمی نایب‌رئیس مجلس و رئیس هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان از پیگیری برخورد این نماینده با مأمور راهور خبر داد.

از طرفی سردار مهدی حاجیان سخنگو و معاون اجتماعی ناجا هم از ورود و دستور ویژه فرمانده ناجا برای پیگیری پرونده ضرب و شتم مامور وظیفه راهور توسط این نماینده مجلس خبر داده است.

در آذر امسال هم یکی از بازپرس‌های دادگستری بابل هنگام مراجعه به محل کارش از درب ورودی ارباب رجوع با درخواست سرباز وظیفه‌شناس برای بازرسی بدنی مواجه شده بود که با برخورد فیزیکی آن سرباز را مورد ضرب و شتم قرار داده بود. موضوعی که با عذرخواهی این بازپرس دادگستری از سرباز وظیفه به پایان رسید، اما اتفاقات این چنینی به خصوص برخورد فیزیکی نماینده مجلس در صورت اثبات، آن هم در روزگاری که گوشی‌های هوشمند به سرعت آن را به اخبار داغ بدل می‌کنند پرسش‌هایی را ایجاد می‌کنند:

۱. نماینده‌ای که طاقت برخورد قانونی با رفتار خلاف قانون خود را ندارد چگونه قرار است برای کشور قانون‌گذاری کند؟

۲. آیا این رفتار، سیلی قانون‌گذار بر چهره قانون نیست؟

۳. چرا برخی از مسئولان، خود را مالک کشور و مردم می‌دانند؟

۴. مسئولی که جلوی چشم صدها نفر و در خیابان این چنین به دنبال بی‌قانونی است در جایی که ناظری حضور نداشته باشد چه بی‌قانونی‌هایی انجام خواهد داد؟

۵. نحوه برخورد با چنین مسئولانی چگونه خواهد بود؟ آیا باز هم ماجرا با یک عذرخواهی و دیده‌بوسی به صورت نمادین پایان خواهد یافت؟

۶. چرا نمایندگان طیف سیاسی نماینده مذکور که در کوچک‌ترین موضوعاتی فریادشان به آسمان بلند می‌شود در قبال این موضوع سکوت کرده‌اند؟ آیا باز هم هم‌حزبی و هم‌قبیله‌ای بودن باعث سکوت برخی سیاسیون خواهد شد؟

۷. اگر مردم و امثال همین سرباز وظیفه نبودند آیا آن نماینده امروز بر کرسی نمایندگی مجلس شورای اسلامی نشسته بود که حالا اینگونه با مردمی که او را بر مسند نشانده‌اند برخورد می‌کند؟

۸. با چنین برخوردهایی، چگونه می‌توان از سربازان وظیفه‌ای که در حال خدمت به کشور هستند توقع "سربازی" برای کشور داشت؟

۹. برخورد شورای نگهبان که برخی از نمایندگان پیشین مجلس را به خاطر نطق‌هایشان در مجلس رد صلاحیت کرده با چنین موضوعاتی چگونه خواهد بود؟

دکتر مهتا بذرافکن در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در طول تاریخ زندگی بشر شاهد آن هستیم که آب مهمترین رکن تشکیل جوامع بوده و موجب پایداری آنها گردیده است، بنابراین کم آبی چیزی است که می تواند جوامع را از بین ببرد و باعث حرکت و جا به جایی آن ها شود.

وی با اشاره به نمونه های عینی آن در کشورمان افزود: این مسائل را در کشور ایران نیز شاهد بوده ایم، مثلا خراسان جنوبی یکی از استان هایی است که نزدیک به سه هزار روستای آن بخاطر فقر آب تخلیه شده و به حاشیه ی شهرها مهاجرت کرده اند.

مهاجرت های سرگردان و بدون برنامه ریزی به حاشیه شهرها

بذر افکن عنوان کرد: به همین علت یکی از مهمترین آسیب هایی که تغییر اقلیم بوجود می آورد مسئله مهاجرت های سرگردان و بدون برنامه ریزی به حاشیه شهرهاست که انواع مختلفی از آسیب های اجتماعی پیچیده ای را به همراه دارد که در برخی از موارد جامعه قادر به حل و فصل آن نیست. 

این جامعه شناس راه حل این معضل را چنین تشریح کرد: نباید اجازه دهیم جامعه تخلیه شود و به سمت مهاجرت سرگردان برود و این کار نیز فقط با برنامه ریزی، توسعه پایدار و به کارگیری همه علوم میسر است.

با کم آبی و اقلیم کشور سازگار شویم

این پژوهشگر حوزه آب اظهار کرد: موضوع بسیار مهم این است که برای جلوگیری از مهاجرت های اقلیمی، باید بحث سازگاری با کم آبی و سازگاری با اقلیم را جدی بگیریم.

مقصد پروژه های آب کویر مرکزی ایران است

وی افزود: درک صحیح از  این مسئله بسیار مهم است چرا اکنون می بینیم در کشور ده ها پروژه سدسازی و انتقال آب اتفاق می افتد که مقصد همه آنها کویر مرکزی ایران است؛ در حالی که شاهد هستیم در همان مناطق همچنان مساله آب، اولین مساله است و به دلیل استقرار صنایع آب بر در آنجا هر چقدر آب منتقل شود مساله حل نمی شود. بنابراین راه حلی جز سازگاری با اقلیم برای نجات جوامع وجود ندارد.

با سازگاری ناسازگاریم !

 بذرافکن با تشریح موضوع سازگاری با تغییر اقلیم خاطرنشان کرد: سازگاری با اقلیم یعنی بتوانیم با استفاده از توانمندی و پتانسیل هایی که در هر منطقه وجود دارد، مردم را با شرایط موجود به نحوی سازگار کنیم که تاب آوری داشته باشند و این مسئله زمانی اتفاق می افتد که به دنبال راه حل های خلاقانه برای این امر باشیم و به جوامع آموزش داده شود.

وی اضافه کرد: باید سیاست هایی برای این کار در پیش گرفته شود که خود منجر به پایداری یکپارچه شود و نه مثل سیاست های کنونی حوزه آب خود، منشاء اختلاف باشد.

این پژوهشگر حوزه آب و امور اجتماعی اظهار کرد: مثلاً برای نجات کویر مرکزی ایران از کم آبی، استان های دیگر را دچار مشکل کنیم یا پروژه های پرحرف و حدیث انتقال آب از سرشاخه های کارون و سد سدسازی هایی مثل سد فینیسک در استان مازندران اتفاق می افتد که همگی نشان دهنده این است که برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه در کشور ما، سازگاری را اساسا درک نکرده و یا به صورت ناقص درک کرده اند.

روستاها، خط مقدم آسیب پذیری اقلیمی

بذر افکن روستاها را بزرگترین بخش آسیب پذیر از مباحث حوزه آب دانست و گفت: معیشت همه روستاها بر محور آب است؛ اولین نقطه که بر اثر کم آبی و یا حتی سیل آسیب می بیند روستاها هستند.

وی افزود: در سیل های جاری شده بسیاری از زمین ها و محصولات کشاورزی از بین رفته، دام ها تلف شده و متعاقباً زندگی روستایی حداقل برای یک تا چند سال به فروپاشی می رسد و از سوی دیگر در مناطقی که خشکسالی می آید، کل زندگی اجتماعی و جنبش و شور زندگی از بین می رود.

این جامعه شناس گفت: بنابراین روستاها در خط مقدم مخاطرات هستند و باید تلاش جهت حفظ آنها صورت گیرد چرا که هر روستا که از بین رفته و تخلیه شود در واقع امنیت غذایی کشور نحیف تر می شود و کشوری که امنیت غذایی آن تضعیف شود بسیار در خطر است. لذا حفظ روستاها ، حفظ امنیت غذایی و امنیت اجتماعی است. به همین علت است که در بسیاری از کشورها در جهت حفظ جمعیت روستایی و پویایی بخش روستایی کمک و تلاش می شود.

کولبری آب نتیجه حکمرانی اشتباه در بخش آب

پژوهشگر حوزه آب، استان خوزستان را یک استان آسیب دیده از دستکاری بشر در طبیعت می داند و معتقد است: خوزستان با 13 سد و پروژه های انتقال آب به یکی از بلاخیز ترین استان های کشور تبدیل شده است. با وجود این که بسیاری از روستاهای این استان در مجاورت سدها قرار گرفته اما از آب آشامیدنی محروم هستند و شاهد هستیم که چگونه هر ساله با معضل کم ابی مواجه هستیم.

وی نابرابری در توزیع آب را منشاء این مشکلات عنوان کرد: این یک طنز تلخ است که این روستاییان در مجاورت سیزده سد همچنان تشنه هستند و این نشان دهنده توزیع نابرابر و بسیار ناعادلانه آب است.

بذرافکن اظهار کرد: متاسفانه در بسیاری استانها زنان و کودکان کولبری آب می‌کنند و برای آب آشامیدنی باید مسافت های زیادی بروند و ظرف آب را بر دوش بگیرند و به خانواده برسانند.

وی تصریح کرد: علت همه این مشکلات این است که در بخش آب حکمرانی آب، با یک عدم تعادل عجیب مواجهیم به طوری که برای برخی مناطق هزینه هایی سرسام آور صرف می شود و بعضی مناطق حتی از آب آشامیدنی هم محروم هستند.

این جامعه شناس بیان کرد: تمام کشورهای جهان تاب آوری را بر مبنای بهبود معیشت قرار داده اند و جوامع محلی در راستای تاب آوری حمایت می شوند. تاب آور کردن روستاها با تامین معیشت آن ها، از تخلیه روستاها جلوگیری می کند و امنیت غذایی کشور را حفظ می کند.

بذرافکن گفت: وزارت نیرو به عنوان متولی بخش آب و سازگاری با کم آبی، در بحث اشتغال خود را مسئول نمی داند، در حالی که اگر سرمایه گذاری این وزارتخانه در حوزه بهبود مصرف انجام می گردید، بسیاری از مشاغل حفظ می شد. مثلاً اگر در روستاها به جای کشت های سنتی، کشت های گلخانه ای و مدرن داشتیم در مصرف آب های زیرزمینی صرفه جویی می شد، برخی از روستاهای کشور تخلیه نمی شد. 

وی تاکید کرد: اقدامات وزارت نیرو از سدسازی و انتقال آب تا بستن چاه های غیرمجاز، به نوعی معیشت بخشی از مردم به ویژه در روستاها را متأثر می کند و وقتی معیشت روستاها تحت تاثیر است، اشتغال روستایی هم باید در نظر گرفته شود و به آن به عنوان یکی از مهمترین محورهای سازگاری با کم آبی توجه شود.

بوشهر در مسیر سازگاری خلاقانه با کم آبی

 بذرافکن با تاکید بر ضرورت ورود ایده های خلاقانه به حوزه کشاورزی گفت: بخش کشاورزی و سازگاری با کم آبی با هم ارتباط ویژه ای دارند و خوشبختانه سال آینده رویدادی با محوریت خلاقیت های سازگاری با کم آبی با تمرکز بر بخش اجتماعی آب در استان بوشهر خواهیم داشت.

وی افزود: کشاورزی ما بدون راهکارهای خلاقانه سازگاری با کم آبی آینده ای نخواهد داشت و باید هم کشاورزی داشته باشیم و هم منابع آب را حفظ و پایدار نمود.

بذرافکن اضافه کرد: به همین دلیل تمرکزی که بر این حوزه داریم اجتماعی و بر مبنای توانمندسازی جوامع محلی است و ضمن اینکه با کمک دانش مهندسی و علوم پایه و سایر علوم می توان جوامع را با محیط سازگار نمود و از مهاجرت های سرگردان و حاشیه نشینی جلوگیری کرد.

پژوهشگر حوزه اجتماعی تغییرات اقلیمی و آب، عدالت را مولفه اصلی موفقیت یا شکست سازگاری با کم آبی دانسته و اضافه کرد: اصل مهم سازگاری با کم آبی در نظر گرفتن عدالت است. این عدالت باید در توزیع منابع آب، منابع قدرت و اطلاعات و به طور کلی عدالت در توزیع همه ابزارها و امکاناتی که می‌تواند مسیر سازگاری با کم آبی را فراهم کند دیده شود. وی افزود: بدون در نظر گرفتن عدالت اجتماعی در توزیع منابع، قطعا شکل نامتوازنی از سازگاری وجود خواهد داشت به طوری که ممکن است یک جامعه پیشرفت داشته باشد و جامعه ای در فقر باقی بماند؛ که در هرصورت ما را به هدف اصلی نخواهد رساند.

تخریب یک منطقه در راستای آبادسازی منطقه ای دیگر، نه تنها سازگاری نیست بلکه کم کم به یک فروپاشی جمعی منجر می شود

بذرافکن خاطرنشان کرد: تخریب یک منطقه در راستای آبادسازی منطقه ای دیگر، نه تنها سازگاری نیست بلکه کم کم به یک فروپاشی جمعی و نزاع های محلی و ملی منجر خواهد شد و به نوعی ایجاد کانون های نزاع به دست خودمان تلقی می شود.

او اضافه کرد: این موضوع، مخاطره ای برای آینده هر سرزمین محسوب می شود و راه حل پایدار آن، توانمد سازی همه جوامع به صورت برابر است تا به صورت زنجیره ای به کمک هم بیایند، نه در مقابل هم قرار گیرند. 

مهاجرت های اقلیمی، پاشنه آشیل شهرها

به گفته این جامعه شناس، مهاجرت به دلیل تغییرات اقلیمی مبحثی است که تمام کشورهای جهان با نگرانی دنبال می کنند چرا که وقتی جمعیتی به صورت مهاجرت سرگردان جا به جا می شود، با اسکان در حاشیه شهرها، آن محل را به محل مخاطره تبدیل می کنند.

او خاطرنشان کرد: این جمعیت که تجربه زندگی در شهرهای بزرگ را ندارد و شغلی به جز کشاورزی بلد نیست، با آسیب های اجتماعی متفاوتی از جمله جذب شدن در باندهای تکدی گری مواجه می شود و زنان و کودکان که بخش مهمی از این جمعیت هستند، بیش از پیش مورد خشونت قرار می گیرند.

کشاورزان؛ شاغلین فقیر

مهتا بذرافکن با اشاره به بنیادی بودن مشکلات کشاورزی در ایران گفت: کشاورزی در کشور ما همیشه با مشکلات و معضلات بسیار زیادی مواجه بوده است. در واقع جمعیت بسیاری از کشاورزان ما، فقرای شاغلی هستند که با وجود تلاش شبانه روزی، همچنان در زمره کم درآمد ترین اقشار جامعه هستند و دلیل آن عدم توجه ویژه به بخش کشاورزی است.

وی افزود: توجه ویژه به معنای آن است که کشاورز با الفبای اقتصاد کشاورزی آشنایی ندارد، عرضه و تقاضا و نیازهای بازار را نمی شناسد، در نهایت نمی داند سود کشت چه محصولی بالاتر است. بسیاری از محصولات کشت شده نیز به دلیل عدم آگاهی و تفکر کشاورزان تبدیل به زباله و باری بر دوش طبیعت میشوند.

بذرافکن معتقد است دلیل این مساله عدم برنامه ریزی قابل توجه در بخش کشاورزی، مقطعی بودن و ناپایداری سایر برنامه ها است و این باعث شده تا کسانی که ضعیف تر هستند در برابر مخاطرات اقلیمی متزلزل تر باشند و متاسفانه روستاها بیشترین آسیب را متحمل می شوند.

صنایع فولاد از کویر به سواحل منتقل شوند

جامعه شناس حوزه آب بیان کرد: نمونه طرح های نابرابر را می توان در طرح های انتقال آب و سد سازی مشاهده کرد. به این صورت که کویر مرکزی ایران تقریباً مقصد همه طرح های انتقال آب و سدسازی ها بوده، در حالی که در سایر نقاط کشور نیز مشکلات عدیده ای در حوزه آب وجود دارد. در واقع میلیاردها دلار صرف پروژه هایی شده که هرساله تکرار می شوند و با وجود همه این ها باز هم با معضلات آب مواجه هستیم و یکی از دلایل آن می تواند توزیع نابرابر منابع باشد.

بذرافکن گفت: در کویر مرکزی ایران چندین واحد بزرگ فولاد مستقر است که اساسا جانمایی آنها اشتباه است و باید در حاشیه سواحل منتقل شوند، اما متاسفانه به جای انتقال صنایع به حاشیه آب و همینطور انتقال جوامعی که نیاز مبرم به آب دارند و روز به روز این نیاز بیشتر می شود، طرح های انتقال آب اجرا می شود. 

وی یادآور شد: این طرح ها نه تنها تا کنون نتوانسته نیاز آبی کشور را برطرف سازد بلکه موجب تزلزل اجتماعی در استان های مبدا این پروژه ها نیز شده است.

آب، اولویت حفظ سرزمین است

این کارشناس اظهار کرد: اگر برای پایداری یک سرزمین اولویت بندی شود آب، خاک و امنیت غذایی در رده های اول هستند. دارا بودن کوهی از فولاد در مقابل عدم وجود آب بی ارزش است و اگر مواد غذایی اصلی جوامع تامین نشود به راحتی از طرف دولت های متخاصم مورد تهدید قرار می گیریم.

وی بیان کرد: نکته قابل تأمل این است که چرا دولت ها می توانند برای نجات آبهای سطحی، سدهای میلیاردی ایجاد کنند ولی برای نجات آب های زیرزمینی به طرح هایی مثل بستن چاه های غیرمجاز و یا جریمه کف شکنی روی آورده اند که هیچ کدام جوابگو نبوده و حتی موجب بروز مشکلاتی نیز شده است.

آب های زیرزمینی را دریابیم

بذرافکن گفت: به عنوان یک جامعه شناس حوزه آب پیشنهاد می کنم که دولت توان خود را در حوزه مدیریت آب های زیرزمینی و با سرمایه‌گذاری بر بهبود کشاورزی مدرن و گلخانه ای انجام دهد که هم معیشت جوامع حفظ شود و هم صنایع تبدیلی و تکمیلی تقویت شود و همچنین بتوان امنیت غذایی پایداری در کشور ایجاد شود.

وی افزود: مثلاً در استان بوشهر، هر ساله صدها هکتار زمین زیر کشت گوجه‌فرنگی می رود. در حالی که محصولی ضروری و ارز آور نیست و چه بسا مقدار آبی که برای این کشت صرف می شود بسیار ارزشمند تر از اشتغالی است که ایجاد شده است؛ چرا که این اشتغال فصلی است و تعداد کمی از مردم از آن بهره مند می شوند که محور اشتغال پایدار در استان ما نیست، اما مصرف کننده بزرگ آب های زیرزمینی است.

بذرافکن اضافه کرد: در حالی که اگر همین زمین ها تبدیل به گلخانه می گردید هم در مصرف آب صرفه جویی می شد و هم با تعریف الگوی کشت، اقتصاد روستایی بسیار بهتر بازتعریف می شود.

همه روستاییان نباید کشاورز باشند !

پژوهشگر حوزه آب اظهار کرد: از مهمترین محورهایی که در کشور مغفول مانده این است که کشاورزی به عنوان جزیره هایی جدا از هم دیده شده و بر پیوند زنجیره های مختلف کشاورزی تلاشی نشده است. همچنین باید تنوع شغلی در این حوزه ایجاد شود تا همه روستاییان، کشاورز نباشند. بلکه بخشی از این روستاییان باید در صنایع تبدیلی و تکمیلی فعالیت کنند.

وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر لازم نیست همه روستاها تولید کننده باشند، بلکه برخی از روستاها می توانند با استقرار صنایع تبدیلی و تکمیلی، حلقه های دیگر زنجیره ی کشاورزی باشند. مثلا می توان در روستاهای ساحلی استان بوشهر که نقطه مهمی برای صادرات است، صنایع تبدیلی زعفران، عناب، زرشک و یا گیاهان دارویی ایجاد کرد و ارزش افزوده ای که بابت خام فروشی از کشور خارج می شود، در این روستاها تبدیل به محصول و سپس صادر شود.

به گفته این پژوهشگر در واقع زنجیره تامین روستاهای کشور را تبدیل به زنجیره تامین یکدیگر کنیم. امیدوارم این اتفاق بیفتد و ما بتوانیم روستاهایی که دچار کم آبی هستند را با استقرار صنایع تبدیلی و مکمل روستاهای دیگر، پایدار نگه داریم و محور معیشت را تغییر داده حیات در روستاها را حفظ کنیم.